Inozynian disodowy (E631)

  • dr Bartosz Kulczyński

    autor:

    dr Bartosz Kulczyński

    Dietetyk

    Dietetyk, doktorant na Wydziale Nauk o Żywności i Żywieniu, współzałożyciel Fundacji Dietoterapii i Promocji Zdrowia „Kierunek-Zdrowie”.

Ostatnia aktualizacja: 28 czerwca 2023

  • Pisząc ten artykuł, korzystaliśmy z:
  • 4źródła
  • 1badań

Inozynian disodowy (E631), w skrócie oznaczany jako IMP, to organiczny związek chemiczny stosowany w przemyśle spożywczym jako wzmacniacz smaku. Składnik ten nadaje żywności smak umami, określany jako "mięsny" i "bulionowy".

Bezpieczeństwo:

bezpieczny

Wpływ na zdrowie:

neutralny

Nazwy:

inozynian disodowy, E631, IMP

Pochodzenie:

naturalne

Właściwości:

substancja wzmacniająca smak, nadająca produktom smak umami, zamiennik soli

Występowanie w żywności:

zupy i sosy w proszku, chipsy ziemniaczane, przetwory mięsne, mieszanki przyprawowe

ADI:

nie ustalono limitu


W pigułce

  • Inozynian disodowy (E631) to jeden z najczęściej stosowanych wzmacniaczy smaku.
  • Inozynian disodowy (E631) nadaje produktom smak umami (smak "mięsny", "bulionowy") i może uwypuklać odczuwanie słonego smaku (dzięki temu pełni rolę zamiennika soli).
  • Inozynian sodu zwykle dodawany jest do zup i sosów w proszku, chipsów ziemniaczanych i przetworów mięsnych.
  • Inozynian sodu jest bezpieczny dla zdrowia i nie powoduje żadnych skutków ubocznych.
  • Inozynian sodu jest zwykle pozyskiwany z produktów mięsnych i ryb, stąd produktów go zawierających nie powinni spożywać weganie.

Co to jest inozynian disodowy?

Inozynian disodowy (E631) to sól disodowa kwasu inozynowego, która jest stosowana w przemyśle spożywczym jako wzmacniacz smaku. Związek ten jest pochodną inozyny i naturalnie występuje w tkance mięśniowej organizmów żywych. Kwas inozynowy jest otrzymywany na skalę przemysłową z mięsa lub ryb. Może być również wytwarzany na drodze fermentacji skrobi z tapioki.

Kwas inozynowy naturalnie obecny w naszym organizmie jest wykorzystywany do produkcji AMP (adenozyno monofosforanu) i GMP (guanozyno monofosforanu), czyli nukleotydów, z których zbudowane jest nasze RNA.

Kwas inozynowy może być przekształcany w różne sole, na skutek połączenia go z jonami sodu, potasu lub wapnia i wówczas przybiera on formę:

  • inozynianu disodowego (E631),
  • inozynianu dwupotasowy (E632),
  • inozynianu wapnia (E633).

Wszystkie te związki są stosowane jako wzmacniacze smaku .

Inozynian disodowy a weganizm

Inozynian disodowy może być otrzymywany zarówno z produktów pochodzenia zwierzęcego (mięsa drobiu, wieprzowiny), jak również ze skrobi z tapioki. Dlatego nie można jednoznacznie wskazać, czy inozynian disodowy znajdujący się w konkretnym produkcie spożywczym jest składnikiem wegańskim, czy też nie. Jednakże najczęściej stosuje się inozynian disodowy pochodzący z mięsa. Niestety na etykietach produktów spożywczych bardzo rzadko kiedy umieszczona jest informacja na temat pochodzenia inozynianu disodowego.

Inozynian disodowy - właściwości

Inozynian disodowy jest wykorzystywany do produkcji żywności jako substancja wzmacniająca smak i nadająca produktom smak umami (czyli mięsisty, bulionowy, pikantny). Zastosowanie inozynianu disodowego umożliwia także obniżenie poziomu soli w żywności, ponieważ zwiększa on postrzeganie uczucia słonego smaku po spożyciu soli. Można uznać, że w pewnym stopniu pełni rolę zamiennika soli kuchennej.

W produktach spożywczych inozynian disodowy można znaleźć bardzo często w połączeniu z innymi wzmacniaczami smaku, w tym z glutaminianem sodu (E621). Składniki te działają ze sobą synergistycznie, czyli wzajemnie wzmacniają swoje działanie. Moc wzmacniająca smak takiej mieszaniny może być nawet 8-krotnie większa, niż stosowanie tych składników pojedynczo.

Inozynian disodowy jest również stosowany razem z guanylanem disodowym (E627) i wówczas mieszanina taka określana jest mianem 5'-rybonukleotydu disodowego (E635).

    Inozynian disodowy - szkodliwość

    Spożywanie inozynianu disodowego u osób zdrowych nie powoduje żadnych skutków ubocznych i komplikacji zdrowotnych. Inozynian disodowy nie ma działania rakotwórczego, ani genotoksycznego .

    Wspólny Komitet Ekspertów FAO/WHO ds. Dodatków do Żywności (JECFA) nie ustalił dla inozynianu disodowego (E631) dopuszczalnego dziennego poziomu spożycia (ADI) .

    Inozynian disodowy może być spożywany przez kobiety w ciąży.

    Inozynian disodowy może zwiększać poziom kwasu moczowego

    Po spożyciu kwas inozynowy będący częścią inozynianu disodowego jest przekształcany do kwasu moczowego. Osoby z wysokim poziomem kwasu moczowego i dną moczanową powinny uważać na nadmierne spożycie produktów z inozynianem disodowym.

    Inozynian disodowy - zastosowanie

    Inozynian disodowy dodawany jest do wielu rożnych produktów spożywczych. Najczęściej można go spotkać m.in. w produktach takich, jak:

    • gotowe zupy w proszku,
    • chrupki kukurydziane,
    • chipsy ziemniaczane,
    • prażynki,
    • sosy w proszku,
    • mieszanki przypraw,
    • produkty mięsne paczkowane (np. parówki, kiełbasy).

    Więcej podobnych treści

    • dr Bartosz Kulczyński

      autor:

      dr Bartosz Kulczyński

      Dietetyk

      Dietetyk, doktorant na Wydziale Nauk o Żywności i Żywieniu, współzałożyciel Fundacji Dietoterapii i Promocji Zdrowia „Kierunek-Zdrowie”.


    Czy ten artykuł okazał się pomocny?

    Oceń wpis i pomóż nam w stworzeniu najlepszego w polskim internecie źródła wiedzy o zdrowiu. Czekamy na Twoje uwagi :)

    Dziękujemy za oddany głos!

    Twoja opinia jest dla nas ważna. Cieszymy się, że znalazłeś w tym artykule to, czego szukałeś ;)

    Dziękujemy za komentarz!

    Twoja opinia jest dla nas ważna. Dołożymy wszelkich starań aby nasze artykuły były lepsze.

    Twoim zdaniem czegoś tu zabrakło?

    Daj nam znać, a wspólnie uzupełnimy ten artykuł


    Spis badań i źródeł

    • http://journal.pttz.org/wp-content/uploads/2018/01/03_Komorowska.pdf
    • http://www.fao.org/fileadmin/user_upload/jecfa_additives/docs/Monograph1/Additive-167.pdf
    • http://www.inchem.org/documents/jecfa/jecmono/v06je06.htm
    • Kenzo Kurihara i wsp.: Umami the Fifth Basic Taste: History of Studies on Receptor Mechanisms and Role as a Food Flavor. Biomed Res Int, 2015;2015:189402., 2015, 189402.
    • https://www.tandfonline.com/doi/pdf/10.1080/10942912.2017.1286506

    Masz pytanie?

    Jeśli chciałbyś wiedzieć więcej na ten temat lub wiesz jak uzupełnić artykuł, napisz do nas. Nasi specjaliści udzielą Tobie szybkiej odpowiedzi i przeanalizują proponowane zmiany w treści.

    Administratorem Twoich danych osobowych jest webzakt.com. Twoje dane posłużą nam wyłącznie do kontaktowania się z Tobą.

    Newsletter